In tegenstelling van de voorgaande ritten waren vandaag veel meer clubleden komen opdagen voor de rit naar Clermont. Ik telde zeker 22 wielen. Een uitbundige zon deed flink haar best. Maar het was Jan de wind die vandaag de bepalende factor was. En Jan kwam uit noordoostelijke richting en blies met een behoorlijke kracht een frisse bries.
Zodoende vertrokken we met de wind in de rug en waren het de slimmeriken die als eerste hun deel van het werk opknapten. Wie weinig traint moet slim zijn.. Zodoende werden de eerste 30 km afgelegd in een strak tempo zonder dat er in de reserves moest worden getast . Vanaf belgisch grondgebied was het John die zich op kop van de groep zette. Met zijn goed getrainde benen kostte het hem weinig moeite om met een goed tempo de lichtjes stijgende wegen voor zijn rekening te nemen. Voor sommigen ging het zelfs iets te snel waardoor de groep even uit elkaar viel. Na een korte afdaling waren alle troepen weer verzameld en ging het richting Val-Dieu. Voor ons lag een traject waar in ongeveer 20 km een behoorlijk hoogte moest worden overwonnen. Vals plat heet dat geloof ik. Ter hoogte van de paters besloot een trio linksaf te slaan om zo een kortere route te kunnen nemen. De overigen bleven in het spoor van John die in een behoorlijk tempo gewoon bleef doormalen. Zo passeerden we het plaatsnaambord Clermont. Waarschijnlijk dacht Jos dat dit het eindpunt was want hij ging zowaar een stuk op kop rijden. Na de kasseienpassage liep het nog een kleine kilometer bergop en bereikten we het eerste hoogtepunt. We hadden de tegenstander zwaartekracht overwonnen. Maar nu meldde zich de volgende tegenstander : Jan de wind. Er volgde een kleine afdaling maar al snel liep de weg en de hartslag weer omhoog en de benen vol. Richting Henri-Chapelle werden we bijna van de weg geveegd door een onbesuisde actie van een belgische vrachtwagenchauffeur. Gelukkig liep het net goed af. Zo bereikten we in Henri-Chapelle het tweede hoogtepunt van de dag. Normaal iets voor een hele maand. Er volgde nu een lange afdaling tegen de wind in. Voorin werd er stevig doorgereden en zodoende was ik achteraan getuige van een lichtgewicht die in de problemen kwam. Hij verzette zich hevig maar raakte steeds verder achterop. Nadat hij uitgesjraveld was heb ik zelf het gat maar dichtgereden en hem ter plaatse gelaten. Waarschijnlijk gaat hij nu in de rest van het seizoen op elke beklimming van ons weg fladderen en boven vragen waar we bleven. Bij de koffiepauze troffen we twee afkorters . Na een lange en zonnige zit ging het verder richting Gulpen. Eigenlijk viel het nog wel mee met de wind. Maar de kilometers deden zo vroeg in het seizoen toch wel hun werk bij sommigen. Bij de klim richting Haasdal viel de groep dan ook flink uit elkaar. Enkelen kozen ervoor om het laatste stukje in eigen tempo te doen. Alles wat nog over bleef bereikte voldaan de thuishaven.