Na een extreem warme midweek en wat regendagen was de zaterdag weer wat frisser. 4 leden vertrokken als oude glorie richting Reymerstok en de resterende 5 leden vertrokken onder het toeziend oog van onze nestor richting Visé. De kledingcode varieerde van lange mouwen via mouwstukken naar korte mouwen. Degene met korte mouwen klaagde wel het meeste over de temperatuur.
De Houtworm was als sinds 1 uur ’s nachts terug van Turkije, waar hij als enige Nederlander met Turkse vrienden een week lang in de watten was gelegd. Daarom besloot hij maar om samen met ondergetekende op de heenweg tegen de straffe wind in op kop te rijden. Het tempo was de gehele rit standje keuvel en na verloop nam de rest op hetzelfde tempo over dus dat leverde geen problemen op.
Zoals gewoonlijk begint na Visé in Argenteau het interessante gedeelte van de rit door de schone heuvels van het land van Hervé. De wind stond hier wat gunstiger dus de heuvels werden op een stevig tempo genomen. Na Mortier moest de Houtworm de kortste weg naar huis nemen omdat hij daar Taxi verplichtingen had. Het asfalt tussen Bois D’Ansy en Aubel lag er heel strak bij en dit komt waarschijnlijk omdat ze op de rest van de weg overal stukken asfalt ertussen uit hadden gehaald.
Eenmaal in Aubel kwamen wij aan bij een leeg terras waardoor Peter S. suggereerde om een stukje naar beneden te rijden want “daar zit je veel beter”, iets later kwam hij erachter dat dit niet helemaal klopte. Het duurde een behoorlijke tijd voordat de bediening kwam, de reden hiervoor is waarschijnlijk dat de vaste serveerster op zoek was naar goed openvallende kleding, passend bij de bezoekers van het terras. Van het rijden door de mooie heuvels was het ineens veranderd in kijken naar de levende heuvels en als gevolg ontstond er een hevige discussie. Peter S. was van mening dat hij het beste uitzicht had maar volgens John en ondergetekende was onze kijkhoek veel beter.
Na deze spannende pauze gingen we met wind in de rug terug naar Stein, altid in een tempo waarbij iedereen kon blijven praten. Vlak voor stein draaide John natuurlijk af richting Slingerberg omdat hij de 100 beklimmingen wil volmaken.