Waarschijnlijk vanwege de prima omstandigheden was de opkomst vandaag best behoorlijk. De groep oude glorie vertrok met zessen voor een rit over Kessel. Er bleven er nog 7 over die 5 minuten later op pad gingen voor de ooit door Herman Senden uitgestippelde route door de Voerstreek. Na een korte evaluatie van de vorige rit vertrokken we richting zuiden. De houtworm en Jos bepaalden de eerste kilometers het tempo. In de wielen was het lekker rustig pedaleren. Via een alternatieve route kwamen we weer uit bij de sluis in Limmel. Op het fietspad richting Eisden nam John het heft in handen en voerde het tempo enigszins op. Het tempo was behoorlijk pittig en iedereen volgde dan ook op een lint. Nadat we de grens gepasseerd waren kon men de eerste hoogtemeters overwinnen. We sloegen rechtsaf en slingerden rechts en links van de grote weg naar Battice. Het klimtempo was voor iedereen goed te volgen. Er volgde een afdaling en Jo zette zich op kop. In de veronderstelling dat iedereen gewoon in het wiel zat werd hij plots gevraagd om te stoppen. Blijkbaar was er een afslag gemist. Geen probleem want dat gebeurt elke week wel een keer. Gewoon omdraaien dus en weer de juiste route oppikken. Maar we misten er twee. De twee slimmeriken hadden wel de juiste afslag genomen en lieten de koprijder gewoon doorrijden op de foute route. Gelukkig werd de foutrijder wel opgepikt door de anderen maar de twee slimmen waren al verdwenen en zo ontstonden er twee groepen. Raymond ging alleen verder. Met vieren werd er een mooi tempo onderhouden. Gezamenlijk werden alle klimmen genomen. In de afdalingen werd er zelfs erg rustig gereden. We draaiden in een grote lus om het kruis van Charneux heen. Daarna ging het in de richting van Aubel. Steeds maar op en af. Er kon zelfs bergop rijdend nog gelachen worden . Via Hombourg daalden we af naar Sippenaeken. Daar moesten we linksaf slaan . De weg ging midden door een camping. Een stukje onverhard en over smalle paden en wegen. We passeerden nog een camping en kwamen halverwege de Camerig weer op bekender terrein. Jo ging linksaf naar Mechelen naar de pauzeplaats en drie anderen namen nog de buitenkant van de camerig. Op de pauzeplaats werden alle troepen weer verzameld en konden weer zes mannen samen het laatste gedeelte van de rit afhaspelen. Er wachtte ons nog de Eyserbosweg en de steile Vrakelberg. Op de Eyserbosweg was het ieder voor zich en ook op de Vrakel sloeg de groep een beetje uitelkaar. Er werden nog een paar kleinere bultjes gezamenlijk genomen en in een rustig tempo werkten we de laatste kilometers af. Mooie en pittige rit maar jammer van de split up.