De weergoden blijven ons dit jaar goed gezind. Opnieuw uitstekende weersomstandigheden om met de fiets op pad te gaan. Een kwartet dat samen 756 jaar oud was vertrok om klokslag half 10 voor hun rit . Vijf minuten later gingen we met zevenen van start voor een tochtje door de Voerstreek. Jan had zich ook gemeld bij de snelle mannen. In een aangenaam tempo trokken we tegenwinds richting Geulle en Bunde. Om de paar kilometer zette zich een nieuw duo op kop. Maar steeds met een voor ieder aanvaardbaar tempo. Er kon zoveel gekletst worden onderling dat we nergens hoefden te bellen. Voordat je er erg in had bereikten we Maastricht en ook het lange fietspad naar Eisden liep lekker vlot. Onder leiding van Peet en John trokken we de Voerstreek binnen. Enkele kilometers later kwamen we aan de voet van de lange klim naar La Heydt. Bergop rijdend zaten de koprijders bijna achterstevoren op hun fiets om te kijken of iedereen nog aan boord was. Jan koos verstandig voor zijn eigen tempo en met zessen namen we de klim. Niet te snel en niet traag. Boven werd Jan weer opgepikt en werd besloten om de afdaling iets anders te nemen vanwege beter asfalt. Even misten we een afslag maar dat werd gezamenlijk weer snel opgelost. Zo kwamen we op de lange weg naar Val Dieu . In de richting van de paters werd er op lekker lopend asfalt op een lint gereden. Het tempo lag iets hoger maar was voor iedereen goed te doen. De laatste kilometers voor Aubel verslechterde het asfalt behoorlijk. Kuilen , hobbels ,gaten, reten , lapwerk ,stoempen , stoeken en rammelen . All inclusive! In Aubel namen we de klim naar Hagelstein. In de klim ratelde Raymond zijn hele vakantieverhaal op. Halverwege echter moest hij toch even op adem komen. Hier en daar viel er een gaatje maar weer was het tempo niet te snel en niet traag. Via Remersdael daalden we naar Teuven en pakten daar de klim naar Gieveld. Niet de zwaarste hindernis van de dag en weer werd er in een een goed tempo geklommen. Even op de tanden bijten want boven was er de koffiepauze bij de Smockelaer. Op het terras aldaar was het echt goed toeven in de zomerzon. Een vriendelijke vrouwelijke bediende was zelfs zo vriendelijk om de bidons te vullen met fris water en ijsblokjes. Helaas waren we niet uitgenodigd op de bruiloft die er gehouden werd. We vertrokken weer in de richting van de Koning van Spanje. Hier zou het met de rugwind en het parcours goed mogelijk geweest zijn om even flink gas te geven maar iedereen koos voor het groepsgevoel. Beneden hadden we even een akkefietje met een onoplettende automobilist. Hij was even dreigend maar toen hij de spierballen van Peter Smits zag schrok hij zichtbaar. Hij mompelde nog iets over Schwarzenegger of zo en was weg. Er volgde nog de loper naar Ingber en gedragen door de wind bereikten we Valkenburg. De geulhemmer omlaag en langs de grotten naar Meerssen. Via het vliegveld ging het eerder traag dan snel naar Geulle. De Houtworm en John hadden niks geleden en gingen nog even de Slingerberg nemen. In Geulle en Elsloo splitste de groep zich op en ging iedereen huiswaarts. Op weg naar huis vroeg Jan mij namens hem iedereen te bedanken voor prettige rit.