Koude openingsrit.

Als opener van 2018 stond er een vlakke rit over de 3 sluizen op het programma. De weersomstandigheden waren al enkele dagen een belangrijk onderwerp van gesprek. Je hebt fris, guur, koud , waterkoud , sneeuwkoud , ijskoud , en berenkoud. Ieder mag voor zichzelf de persoonlijke gevoelstemperatuur kiezen. Feit is dat het koud was ,met een stevige noordoostenwind onder een strakblauwe hemel . We waren met 6 beren aan het vertrek. Gied was als enige present van de oude glorie en ging daarom uiteraard mee met de a-groep. Verder waren ook present : Jos “Reinier” P, Peter “Jeen” S , Jo “Wubbe” C. , John “Rintje” B , en Ralf “Auke” S. . De eerste kilometers vertrokken we met de wind pal op kop. Iedereen volgde gezamenlijk in groepsformatie. Totdat achter Nattenhoven , Peter zich op kop zette. Meteen werd de groep uitelkaar gespleten en werd er hier en daar hoofdschuddend gevloekt . Achter Obbicht waren de debatten weer voorbij en werd de orde weer hersteld. Via enkele maasdorpjes reden we in een prettig tempo in noordelijke richting. Af en toe draaiden we even met de wind mee en meteen voelde de zon als een aangename bondgenoot. Iedereen kwam op zijn beurt het kopwerk opknappen en ieder in zijn eigen tempo. Na een uurtje doortrappen bereikten we het sluizenstuk. Hier kwam Peter weer op kop en meteen viel de groep weer in stukken en brokken. Zelf liet ik me ook verleiden om te volgen maar dat was achteraf gezien niet zo sociaal. Zo bleef het kilometers lang in een ongeordende chaos verlopen. Nadat de kopman weer tot de orde was geroepen konden we weer in een groep fietsen. In het witte stadje moesten er even over een paar kasseistroken gehobbeld worden. Maar hier was ook het keerpunt van de rit bereikt en vanaf hier liep het met de wind in de rug en de zon in het gelaat heerlijk over de belgische wegen. Stroomopwaarts langs de Maas bereikten we enkele kilometers verder de Sjeive Dörpel . Hier was de koffiepauze gepland. Eerst zaten we achter het glas in de zon. Maar de wind trok door de krakkemikkige dakbedekking en maakte het toch onaangenaam. Dan maar binnen zitten. Hier was het heerlijk vertoeven naast een knapperende haard. Het was erg gezellig en de zit duurde iets langer dan gewend. Na de herstart sprak ik de wens uit om in deze koude wind vooral niet lek te rijden vandaag. Had ik beter niet kunnen doen. In Maaseik stond Jos lek ! Gelukkig konden we een beschutte plek vinden om te repareren. Na deze stop was de fut er een beetje uit en besloten we via de nederlandse zijde van de Maas weer huiswaarts te trappen. Met een steuntje in de rug van de wind en een uitbundige zon was het eigenlijk heerlijk fietsen. Niemand klaagde over koude. De thuisblijvers hebben een heerlijke rit , in een prettig tempo en een hoog sociaal gehalte gemist !