Van 9 naar 4 plus 1 rondom Aubel.

Vooralsnog is de lente 2018 nog niet echt in beeld. Maar vandaag viel het toch alleszins mee. Met een temperatuur van 10 graden en een zuinige zon was het toch redelijk fietsweer. Er vertrokken slechts 2 dapperen van de groep oude glorie. Jan had de site geraadpleegd en rekende op een rondje Piringen en meldde zich ook bij de jonge honden. Jan het is de klok die een uur vooruit gaat en niet de kalenderweek! Zodoende gingen we met 9 op pad voor een toertje rondom Aubel. De eerste kilometers verliepen in een rustig tempo. We waren nauwelijks 5 km onderweg toen er al lek gereden werd. Ralf was in een gat gereden en al snel bleek dat de buitenband onherstelbaar gescheurd was. Ralf besloot rechtsomkeer te maken. Toen waren er nog 8 . Het tempo was rustig . Het was wel een beetje ongeordend. Twee aan twee rijden blijft moeilijk. Achter Maastricht besloot Peter S. Dat er geplast moest worden. Na het blaaslegen ging het tegenwinds verder via Eijsden naar de grens. Hierna volgde de lange weg vals plat naar Berneau. De koprijders besloten de groep samen te houden en pasten het tempo aan. Raymond ging vanaf hier alleen verder en toen waren er nog 7 . In het dal moesten we rechtsaf en omhoog naar Bois de Mauhin. Peter S. kon zich halverwege niet meer bedwingen en reed de hele groep op,een hoopje. Jan kon zich goed handhaven. Vervolgens ging het via de gematigd klimmende weg richting Aubel. John bepaalde het tempo en deed dat al kilometers lang. In Aubel fietsten we langs het slachthuis omhoog naar de Planck. Bijna boven haalde Stefan een gevaarlijke manoeuvre uit Door rechts langs een grote tractor te gaan rijden. Gelukkig liep het goed af. Op de Planck ging het windmee en bergaf. Dit buitenkansje lieten een paar slimmeriken zich niet afsnoepen en meteen doken er nieuwe kopmannen op. Zo reden we gezamenlijk met het grote mes erop richting Banholt.In Banholt besloten Peet en Stefan om niet te pauzeren en reden meteen huiswaarts. Bij de koffiebreak troffen we de collega’s van de groep schepers. Er werd weer wat slap geouwehoerd en over en weer werd er af en toe een sneer uitgedeeld. Na 2 koffie p.p. was het weer tijd voor vertrek. Tesamen met de groep schepers vertrokken we nog met 5 tc rijders. Er moest soms stevig doorgetrapt worden maar iedereen kon volgen. Zelf was ik druk in gesprek met mijn oud collega’s en zodoende miste ik de afslag boven op de daalhemmer. Het was pas in de afdaling dat ik opmerkte dat ik nog als enige tc steiner aanwezig was. Ik heb de laatste kilometers toen maar met de mannen van schepers meegefietst. De 4 anderen hadden beter opgelet en bereikten gezamenlijk het eindpunt.