Het waren vandaag unieke weersomstandigheden voor aprilse begrippen. Volop zon, temperatuur 24 graden en slechts een zuchtje wind. De opkomst is eigenlijk voorspelbaar. Het zijn elke week vrijwel dezelfde leden die zich melden . En dat terwijl er heel sociaal gereden wordt. Jammer ! We vertrokken ook nu weer met een zestal bekenden. Er moest even overleg gepleegd worden hoe we de werkzaamheden tussen Geulle en Elsloo konden omzeilen. Uiteindelijk kozen we voor de route via Geverik Ulestraten , en dan de bekende paaltjesweg. De Houtworm en Jo deden de eerste kilometers het kopwerk . Onder deze weersomstandigheden was het echt genieten. We waren dan ook al snel op de bewuste paaltjesweg. Hier pikten we nog een eenzame steindenaar op die de gehele route meegereden heeft. Iedereen kwam zo af en toe een stukje windhappen. In een rustig tempo gleden we langs Vij erdal , langs de molen , en langs mooie bloesemplaatjes. In eisden was de grensovergang afgesloten en moesten we even omrijden. Dat was zeker geen straf. Via een betonbaan met prachtige vergezichten kwamen we weer op,de juiste route. Er moest even halt gehouden worden om een notoire plasser zijn werk te laten doen. Na een paar gevatte opmerkingen konden we weer verder. Enkele kilometers verder doemde de eerste serieuze hindernis van de dag op. De klim naar Ulvend. Op deze tweetrapsklim werd de groep even flink doorelkaar geschud. Een voor een bereikten we de top. De lichtgewichten waren duidelijk in het voordeel. Nadat iedereen weer op adem was gekomen konden we weer verder. Omlaag naar Teuven en op,naar de volgende klim. Het bovenste bos. Het leek alsof de kaarten geschud waren en er werd ” en group” naar boven gereden. Lekker rustig. We lieten het prachtige kasteel Beusdael links liggen en via een paar kleine kuitenbijters sloegen we linksaf weer terug naar het vaderland. Op weg naar de gevreesde Camerig. Aan de voet van deze reus ging het linksaf en behalve enkele rasklimmers was iedereen opgelucht. Nog een paar kleine heuveltjes en dan is er koffie. Op het terras in Mechelen was het heerlijk vertoeven in de warme lentezon. De Houtworm moest zich nog voorbereiden op een zuipfeest en besloot solo de Eiserbosweg op te knallen. Nadat iedereen weer was uitverteld vertrokken we op weg naar Wittem. In Wittem rechtsaf en weer werd er in een rustig tempo gezamenlijk naar boven gereden. We lieten Trintelen ook links liggen en gingen op zoek naar de laatste klim van de dag. Eerst moesten we nog een kort maar steil klimmetje doen. Jos trok zijn ketting eraf en er moest even gewacht worden. Op de Cantarel moest er nog even op tanden gebeten worden. Nadat de groep weer compleet was fietsten we bij de molen rechtsaf. Boven op de Karstraat werden we door een verkeersregelaar halt gehouden. Even dachten we koers te kunnen zien maar het bleek een colonne vrachtauto,s te zijn. Dan maar verder en enkele honderden meters verder naar beneden door het veld. Er moest weer wat geïmproviseerd worden over de route maar uiteindelijk kwamen we weer boven in Klimmen. Niemand had blijkbaar nog trek om een beetje door te rijden. Zo ging het in een gematigd tempo langs de watertoren via Oensel en Geverik weer terug naar Stein. John was onderweg nog ergens afgeslagen en ging solo nog enkele kilometers erbij nemen.