Het was vanochtend weer even wennen aan de frisse temperatuur. De laatste weken werden we verwend met prima fietsweer , maar vandaag was het maar een schamele 8 graden aan het vertrek. Toch was de opkomst ruim. Een stuk of 6-7 mannen van de oude glorie en 8 fietsers voor een ritje over Germany. Zeer verrassend was het weerzien met Herman. Na een jarenlange time-out heeft hij gelukkig weer zijn fiets opgedoken . Er zit wel nog een beetje veel gewicht in de weg , maar wij zullen wel zorgen dat dat snel verdwijnt. De eerste kilometers stonden in het teken van snel opwarmen. Het was even zoeken naar de juiste balans tussen een beetje doorrijden en de groep gesloten houden. Gelukkig lagen er in het begin enkele kleine heuveltjes die voor opwarming zorgden. Via Schinnen en Merkelbeek passeerden we plaatsen waar we normaalgesproken niet zo vaak komen. Er waaide een klein briesje in ons voordeel. Via Schinveld en Brunssum kwamen we op duits grondgebied. Soms kris kras door kleine plaatsen , dan weer over lange veldwegen. Af en toe werd er op het laatste moment een weg ingeslagen. Dit leverde soms gevaarlijke manoeuvres op , maar gelukkig ging alles goed. Ondertussen was het tempo behoorlijk gezakt en de temperatuur was nauwelijks gestegen. John besloot een einde te maken aan het gelantefanter en zette zich op kop van de groep. Zo voerde hij kilometers lang de groep aan in een behoorlijk tempo , maar iedereen kon volgen. In een lint trokken we door de bundesrepubliek. Ondertussen begon bij sommigen het verlangen naar koffie de kop op te steken. Eerst probeerden we bij een luxe hotel. Niks. Toen bij onze vertrouwde ouderwetse stube. Ook niks. Toen werd er doorgereden naar Nattebosch. Weer geen koffie. Ondertussen waren we weer op nederlandse wegen en al ruim over de helft. We fietsten over overwegend landelijk gelegen wegen en daar zijn meestal weinig horecazaken. Pas tussen Susteren en Nieuwstadt vonden we een mooi terras. De vrouwelijke bediende moest nog even uit bed gehaald worden maar uiteindelijk zat iedereen aan de koffie en de vlaai. Na de pauze restte ons nog maar een kort vervolg naar huis. Door het land van Swentibold waar de zon zich ook nog even toonde. Beter laat dan nooit. Zo bereikten we weer gezamenlijk de finish inclusief debutant Herman die het soms toch wel behoorlijke tempo goed had kunnen volgen.