Op,de dag nadat de rode duivels Neymar en consorten uit de wereldbeker hadden gekukeld stond er een rit gepland die gedeeltelijk door het feestelijke belgie zou voeren. Opnieuw stond de zon hoog aan de hemel en er fluisterde een kalm briesje uit het noordoosten. Peter S moest nog even overtuigd worden maar uiteindelijk gingen we met zevenen op pad. Ter hoogte van Geulle sloot gastrijder Fred aan om de gehele rit mee te fietsen. Door de kalme rugwind verliepen de eerste kilometers redelijk makkelijk. Jo en Eric verzorgden het tempo moeiteloos. Routeplanner Eric had wat afkortingen ingevoerd om zodoende de afstand enigszins te beperken. We fietsten over bekende stroken door de maasdorpen Itteren en Borgharen. Vervolgens ging het vlotjes door onze limburgse hoofdstad richting Eisden. Nog steeds rolde het asfalt redelijk makkelijk onder de wielen door en al snel bereikten we la Belgique. Deze keer ging het gelukkig een stuk sneller door het centrum van Vise. Nog even een stukje langs de Maas en dan slingerend omhoog op de Richelle. Het klimtempo was voor iedereen goed te volgen en groepsgewijs bereikten we de top. Vanaf hier volgde een route over wegen met wat meer snelverkeer. Soms over onbekend terrein en soms over wegen die wel bekend leken te zijn. De omgeving was een afwisseling van drukke wegen door doodse nederzettingen in de Walen , en soms mooie vergezichten in het heuvella dschap. We bereikten een bochtige afdaling die eeuwig lang leek te duren. Beneden was er maar een conclusie ; dit moeten we ook weer omhoog fietsen ! Na een passage over een druk kruispunt kwam inderdaad de bevestiging : we draaiden linksaf de Cote de Foret op. Het is echter zeker geen straf om deze mooie beklimming te doen. Licht stijgend slingert het asfalt door het landschap . Iedereen zocht zich in zijn eigen tempo een weg naar de top. Ondertussen was de temperatuur toch al redelijk opgelopen en ook de wind had een tandje bijgestoken. We gingen verder over waalse wegen met waals asfalt ; hobbelen en stuiteren en gaten en reten ontwijken.. Soms dalend , maar meestal klimmend. Vlak voor Battice was de koffiepauze voorzien. De ” Caffè Bresilien” en de “coupe Neymar” waren er in de aanbieding. Nadat iedereen weer was bijgetankt trokken we verder. We moesten nog even over een omleiding waar het het wegdek was uitgeroepen tot allerslechtste asfalt van geheel België. Maar gelukkig gingen de wegen vanaf hier voornamelijk in dalende lijn. Via alweer slecht asfalt bereikten we al snel Dalhem. Maar we misten Jos Heuts. Er werd gewacht en John reed terug. Jos was lek gereden en werd weer opgepikt. Een drietal was echter al doorgereden. Niet zo mooi mannen ! Even later pikte Jo een doorn op met zijn achterband en moest er weer gerepareerd worden. Er werd telefonisch contact gelegd met de drie deserteurs die zouden wachten bij Withuis. Maar bij Withuis niemand te zien. Zo reden we met vijven terug tegen de wind die toch wel behoorlijk in kracht was toegenomen. De hitte en de kilometers hadden bij sommigen toch wel hun tol geëist en het tempo moest aangepast worden. Zo reden we gezamenlijk in een rustig tempo noordwaarts. Uiteindelijk bereikten na zo,n slordige 120 km en 1000 hm weer het steinse grondgebied.