Er stond vandaag een echte klassieker op het programma. Vise- Aubel . Degenen die al wat langer deel uitmaken van tc Stein weten wat dat betekent. Niet een echt loodzware rit , maar toch een pittige opgave. De eerste 35 kilometers gaan over vlakke wegen. Dan volgt er vanaf Vise een gedeelte met alleen maar op en af tot in Aubel. De terugreis vanaf Hagelstein loopt dan weer redelijk makkelijk . September liet zich meteen van zijn beste kant zien en zorgde voor een heerlijke zonnige ochtend. We vertrokken met een kalm briesje in de rug. Eric en Jos en Roger waren in den beginne de spoorzoekers van een klein peloton. Slechts 5 mannen aan het vertrek. Het was opnieuw een genot om te fietsen. Zo verdwenen de eerste kilometers door de maasvallei al snel onder de wielen. We bereikten Maastricht en vanaf hier was het aan John en Jo om het kopwerk te verzorgen. Via de kasseien in Eisden kwamen we op belgisch grondgebied. Nog even de de Maas oversteken en weer terug om dan uit te komen aan de voet van de eerste klim , de Richelle. Halverwege deze klim zagen we plots een fietser in onze clubkledij ! Het was onze Jan. Terwijl wij Jan vriendelijk begroetten kregen wij op onze kloten omdat we kennelijk niet de juiste route gevolgd hadden. En bedankt! Maar we zijn de beroerdste niet en namen Jan op sleeptouw. Hier en daar werd het tempo iets aangepast en waar nodig werd even halt gehouden. Zo kon er bergop ook nog wat stomme kal verkocht worden. Na de oversteek van de grote weg naar Battice maakte Eric plots een noodstop. Een aanrijding met een wesp leverde hem een pijnlijke steek op. Ondertussen was de wind iets sterker geworden en blies nu ook nog recht in de snufferd. Nog even over de klim vlakbij Val-Dieu en dan snel naar de koffie in Aubel. Het was heerlijk vertoeven in de septemberzon en Jan vertelde weer volop uit zijn rijke arsenaal aan wielerverhalen. Voor de nodige afwisseling besloten we om de terugreis via de Planck te nemen. Er stond weliswaar wind op de kop maar de licht dalende lijn maakt het lekker lopend. Via de glooiende slingerwegen , door kerkdorpen , kleine heuveltjes op en af kwamen we uiteindelijk in Margraten weer tot rust. Er werd nog even doorgetrokken tot Sibbe maar vanaf hier werd het tempo lamgelegd. Zo kon iedereen weer op adem komen . Vanaf Bunde stond er de laatste 10 kilometer nog een stevige wind tegen. Op het laatste stuk wilde een of andere onverlaat nog even vechten met de beer maar moest dat uiteindelijk toch bekopen . ( grijns ) . Uiteindelijk bereikten we met een gemiddelde van ongeveer 28 en nog wat weer ons thuis. Mooi ritje , mooi tempo , mooi weer ….wat wil je nog meer !