En weer was er de zon….Het kan niet op deze zomer ! Het was dan ook behoorlijk, druk bij het vertrekpunt. Het vaste kliekje van de snelle groep was ook present. Aangevuld met een tweetal twijfelaars die soms met de snelle mannen en soms met de oude glorie meerijden. Misschien toch eens nadenken over een overgangsklasse….We vertrokken in totaal met 8 stuks waaronder 1 halfdronken exemplaar. Via Elsloo naar Geverik, waar Raymond ook nog aanpikte, en vervolgens omlaag naar Meerssen. Dan de doorsteek naar de bekende paaltjesweg. Er waaide een kalm briesje uit het zuiden. Iedereen kwam op zijn beurt eens even aan de leiding fietsen en zo trokken we in een mooi tempo om Maastricht heen. Na een uurtje doortrappen bereikten we de belgische grens om vanaf daar richting Vise te gaan. De passage door Vise zorgt iedere keer weer voor de nodige commentaren over de route . Soms kan het gewoon even niet anders en moet men het nodige oponthoud en het drukke verkeer maar voor lief nemen. Eenmaal Vise verlaten begint de lange doorgaande wegnaar Tongeren. Het eerste gedeelte loopt een aantal kilometers vals plat omhoog. Iedereen kon het tempo van kopman Raymond volgen en gezamenlijk namen we de duik naar Bassenge. Hier nam Jos het commando over en hij leidde ons kilometers lang in een strak tempo richting Tongeren. Vlak voor Tongeren bereikten we het keerpunt van de rit en kregen we op de terugweg een beetje hulp van de wind. Wind mee en dalende wegen en dus nieuwe kopmannen . Ook nu kwam iedereen zo af en toe zijn neus in de wind steken en zo kon er een goed tempo worden onderhouden. Er lagen geen noemenswaardige klimmen op het parcours en het tempo was strak. Voor onze halfdronken klimgeit een dodelijke combinatie. Hij moest noodgedwongen de groep laten gaan waarna John hem opwachtte om getweeen naar de koffie te fietsen. Op het terras was het weer heerlijk vertoeven in de zon. Niet iedereen had evenveel trek om weer te vertrekken. Het laatste gedeelte van de rit voerde ons weer over bekende wegen in de omgeving van Zutendaal. Mooie stroken door rustige wijken , soms door bossen , in een goed tempo. Nog even goed opletten in de gevaarlijke afdaling van de Duivelsberg en dan richting Boorsem. Na de oversteek van de Maas bereikten we weer ons vertrekpunt. Het was een redelijk makkelijke route , en ondanks het gemiddelde van 30 plus had iedereen goed kunnen volgen .