Als gevolg van meerdere afzeggingen is er een beperkte opkomst voor het rondje Piringen classic. Voor het A-team staan 5 kloeke strijders aan de start, voor de Joie de vivre groep 2 oudgediende, 1 neo-prof en 1 ninja warrior.
Wat na de eerste meters gelijk opviel is dat de weerstations het niet zo nauw nemen met de voorspellingen. Een schril contrast van een graad of 10 met de dag ervoor.
Omdat ze allebei niet bekend staan als excellente navigators nemen Peet de Houtworm en Jos de eerste 10 kilometers voor hun rekening, De autoweg-brug naar Kotem en de moerdijk vanaf de Ponderosa langs de Maas is nog wel te doen maar vanaf Sappie wordt het toch te moeilijk. Tijd voor overname van Johnny B en Roger, beide uitgerust met een exclusieve Garmin Edge 1030 tdi double plus, waardoor er niks meer kon mis gaan. Waarschijnlijk is in België de kiloprijs van het oud-ijzer behoorlijk gestegen want in de buurt van NederBilzen hadden dieven de gehele brug over het Albert kanaal gejat. Naast het feit dat het not-done is om een hele brug ongevraagd mee te nemen waren ook de kopmannen met de dure apparatuur het spoor opeens bijster. Na kilometers omzwervingen en diepgaande gesprekken met buurtbewoners kwamen we toch op een zeker moment voorbij het naambordje Piringen. In de verte verscheen een kerktoren aan de horizon en waar we in het begin nog twijfelden of het de Notre Dame was bleek het toch de kerktoren van Tongeren te zijn. Na een kort oponthoud in de winkelstraat van Tongeren besloten we de grote weg te volgen die uiteindelijk uitmond op het beruchte zondagrondje vanaf de dikke Stein. Omdat de voormalige kroeg van Johnny de boxer (niet te verwarren met clublid Johnny B) op het traject van de ontvreemde brug ligt besloten we te schaften in het gerestaureerde klooster van Alde Biezen. Het klooster was omgetoverd in een prachtig restaurant annex lunchroom. Na een half uur begon het ons op te vallen dat de bediening nog niet helemaal was aangepast aan de omvang en de hoeveelheid van de verschillende zalen, alles bij elkaar geteld waren dat 1 bedienden.
Gelukkig had Jos de laatste nieuwe App van Rita Corita op zijn GSM geïnstalleerd zodat de serveerster het opviel dat er in zaal één enkele personen zaten die ook graag een lekker kopje koffie hadden gehad.
Tijdens de koffie en een lekker stuk afslankvlaaj werd er gezellig gekeuveld over onder andere allerlei valpartijen en hoe die te voorkomen.
Terug onderweg besloten we dezelfde weg terug te rijden als we waren gekomen. Stephan constateerde dat er iets met zijn snelspanner van zijn voorwiel niet in orde was en hij probeerde dat zoals een gediplomeerde rijwielhersteller dat betaamd te corrigeren echter vergat hij van te voren af te stappen. Tenminste dat dachten wij…… maar met een dubbele axel en een triple Rietberger ging hij in één sierlijke beweging na een perfecte landing en groette het publiek met een trotse kreet. We hebben hem uitgelegd dat je bepaalde sporten niet met elkaar moet verwisselen en dat je wielrennen nu eenmaal niet kunt vergelijken met turnen of kunstschaatsen. Hij erkende dat hij zich in een onbewust moment had laten gaan en besloot de laatste 30 km niet met de fiets te voltooien en het thuisfront te verwittigen om hem te komen ophalen. De lichamelijke schade viel afgezien van wat schrammen en kneuzingen gelukkig mee.
John voerde de snelheid de laatste kilometers langs het kanaal nog behoorlijk op maar omdat niet iedereen elke dag kan gaan trainen en sommigen pas enkele ritjes in 2019 hadden gedaan werden de laatste kilometers onder het mom van “samen uit, samen thuis” uitgevoerd.dit is dan ook voor 80% gelukt.
Na 107 km met een snelheid van ca, 27 km/h bereikte 4 van de 5 man de finish in Stein. Geen slechte score dacht ik zo….