Categorie: Ritverslagen

We vertrokken met 7 man (inclusief Kees die ook weer van de partij was) onder een grijze hemel waarboven de zon scheen. De straten waren half nat en na een uur vielen er vlagen lichte regen.We reden de route volgens plan. De B groep was het spoor effe kwijt en zagen ons langs fietsen, ze riepen en zwaaiden naar ons maar niemand merkte iets op, totdat Raymond lek had en ze bij ons kwamen om met z`n negenen verder te gaan naar vlodrop.
Daar werd gepauzeerd van 11.28 tot 12.12 uur. Er was `n jongen die gezellig bij ons wou zitten maar het weer lokte ons naar buiten en we kregen steeds meer zin in een echte douche. Op de terugweg kregen de kopmannen vaker het verzoek om het tempo te minderen.Er waren veel paaltjes langs de route maar ik zag geen flitspaal en ons tempo was ook niet erg flitsend.Na een uur 28.8 na 2 uren 28.0 en na 3 uren 27.6 dat was bij het Steinerbos. Een paar seconden later om 13.31 uur splitste zich de groep. Een gedeelte verder naar Stein en de rest richting Elsloo.Bert.

 
Slechts 2 personen stonden om 9:15u aan de start van de B ploeg voor de Grote Voer Toer, de A ploeg starte met 8 mensen en ook dat was minder dan te verwachten.  De weersomstandigheden waren namelijk weer eens perfect voor de tijd van het jaar: een stralende zon, temperatuurtje van net onder de 20 graden en helemaal geen wind, de windmolens bij Lanaken stonden zelfs allemaal een andere richting uit gedraaid.

Goed georganiseerd reden we richting Bunde toen de eerste wisselling van koplopers plaatsvond, direct daarna plaatste Jan een Pantani achtige demarage (snel weg demareren en vervolgens de snelheid weer laten zakken), de anderen hadden dit op het vlakke niet verwacht en er onstond wat tumult in de groep.

Vlak voor Bunde werd de groep van 8 nog uitgebreid met een negende persoon: Raymond en daar zouden we later heel blij mee worden.

Het tempo bleef hoog en op het laatste stuk van de klim naar het huis van Hitchcocks Psycho (quote van Wiel) voor Hagelstein brokkelde het peletonnetje een beetje uit elkaar. Via Remersdael werd naar Teuven gereden en dat er toen weer een klim zou volgen was voor sommigen onverwacht.

We wilden pauzeren op de provinciale weg maar de hoeve leek gesloten. Jan C. gooide het op een onderonsje met de eigenaren en als gevolg daarvan hebben die speciaal voor ons het terras geopend. zodat we bij een tempertuur van 28 graden konden genieten van de zon. Vervolgens werd de keuken ook speciaal voor ons voorzien van verse vlaai en de prettigste verassing was dat Raymond zijn 44ste verjaardag vierde en derhalve iedereen trakteerde. We konden deze keer ook wat langer genieten van de zon als normaal en ook eindigde de pauze enigzins verwarrend, dat allemaal omdat er niemand was die ons zat op te jagen om weer verder te fietsen.

De terugweg bij deze rit is gelukkig afwijkend van de meeste routes die over La Planck gaan. Via Banholt en St. Geertruid wordt in Gronsveld de paaltjesweg opgepikt, de wegwerkzaamheden rond Margraten worden hierdoor vermeden. Bij Amby werden we ingehaald door een volgend lid, Harrie V, die ons met (letterlijk) 2 vingers in de neus bij kon houden. 

Teruggekomen in Stein hadden we 90km afgelegd met een gemiddelde 30.5 km/u. GPS  

Ik kwam als laatste bij Chrit aangereden.De eerste die al zat te wachten was Jos Jetten. Na 10 minuten gewacht te hebben vertrokken we met z`n tweeen onder een grijze hemel. Met niet al teveel wind uit het zuiden en bij 19 graden kon je goed fietsen. Wel waren er veel plassen op de wegen. We reden via Kotem over de dijkwegen langs de Maas naar Neerharen, Lanaken,Veldwezelt,Vroenhoven de helling af waar Jos een lekke band had. Na reparatie verder naar Kanne,Eben-Emael waar heel wat oorlogstuig te zien was. Via Wonck Bassenge,Valmeer,Herderen grote Spouwen,Rosmeer, Mopertingen,Eigenbilzen naar de pauze bij de kerk .(Johnny KO) Daarna verder va Stalkerwijer,Keestrobos ,Boorsem,Kotem naar de finish bij Jettje waar we om 13:33 uur aankwamen na 74,3 km gereden te hebben met een gemiddelde van 24,9 kmh. Bert.

Met 5 man gingen we rustig van start. In Belgie Stond Peter S. ons op te wachten en voerde het tempo op. Na een uur wisten we de route niet meer zo zeker en zaten effe in een doodlopende weg.Jan C ging er tussenuit. Voor het weer was dat niet nodig Het was bewolkt en er scheen vaker een aangenaam zonnetje doorheen bij zo`n 15 graden met zwakke N/W wind.De straten waren half nat en vaker bedekt met herfstattributen. In een bosweg snakte een man en twee vrouwen naar lucht we hebben ze geholpen.Verder hadden Giel en Jos ook te weinig lucht door lek te rijden.En in Bokrijk zaten 2 B -rijders al 25 minuten op ons te wachtten en hadden daardoor 80 minuten pauze, daarna reden ze met ons verder. Na Zutendaal verliet Peter S ons en in Kotem wisten er een paar van Jetje en om 14,05 stopte ik op de Scharberg en had 90 km afgelegd met 28,1 gemiddeld. Bert.
   

De A ploeg vertrok met 11 leden en 2 gastrijders, in Elsloo werd Jan C. nog toegevoegd aan de groep. Een polaire wind had de ochtendtemperatuur flink omlaag gebracht waardoor er niemand meer met korte broek aan de start durfde te komen. Ondanks het uitblijven van warmte en een start op nog natte wegen was het toch mooi fietsweer gedurende de hele rit. Vlak voor Berneau werden de 3 personen van de B ploeg ingehaald, Giel besloot zich bij hun aan te sluiten. 

In Margraten werd binnen gepauzeerd en verder was dze rit gelukkig zonder bijzonderheden, iedereen en iedere band kwam heelhuids thuis.

Totale afstand 90km, ?Gem snelheid 29.9 km/u, voor meer gegevens klik klik!

Een bijzonder grote groep van 19 renners (waaronder 2 gastrijders) stond bij Chrit op de oprit klaar voor de rit van vandaag. Etappe du lac was op 2 september jongstleden ook al gereden en was op die dag ontsiert door een valpartij.

Vandaag was het weer veel beter dan het de laatste maanden geweest was en met zo een grote groep leek het een schitterende rit te worden. Tot aan de pauze ging alles voortvarend, de stoep voor de bakkerij waar we onze pauze genoten was niet meer begaanbaar voor de normale voetgangers omdat er zoveel fietsen stonden geparkeerd, maar binnen was het bijzonder gezellig. De inkoop bij de bakkerij had gelukkig rekening gehouden met ons bezoek want er stond meer gebak in de vitrine dan ooit en voor iedereen waren alle keuzes ruimschoots beschikbaar.

Na de pauze werd op een rustig tempo aan de terugweg begonnen, de temperatuur had imiddels waarden bereikt van ruim boven de 20 graden. De enige echte klim van de dag "Thier de Villers" van Limbourg naar Bilstain zorgde voor wat schifting in de groep. In Bilstain werd gewacht en de groep kon gesloten verder rijden naar Clermont. In Clermont op de "Auweg" (Whats in a name) liggen meer hobbels en gaten dan in het bos van Walers en deze weg loopt zo door  en veranderd zijn naam in Hockelbach. En daar sloeg het noodlot toe: Kees reed met zijn fiets in een sleuf tussen de betonrand en het asvalt en sloeg over de kop. Hij kan zich gelukkig prijzen dat hij sinds dit jaar een helm draagt want hij sloeg vol met zijn kop op het beton. Aangezien wij de aard van zijn verwondingen niet konden overzien is hij uit voorzorg met de Ambulance naar het Ziekenhuis van Eupen gebracht. 

De terugrit verliep zonder verder incidenten.

Eenmaal in Stein aangekomen werd gebeld met het "Sankt Nikolaus Ziekenhuis" in Eupen, Kees bleek gelukkig geen breuken te hebben en zijn helm had zijn werk ook goed gedaan want op wat blauwe plakken en schrammen na had hij ook geen hoofdletsel. Zonder helm had dit ongeval veel erger kunnen aflopen.

Maar het geluk zat kees nog niet helemaal mee want bij de eerste hulp in het Sankt Nikolaus was file en er waren anderen met veel ernstiger letsel die in zo een geval toch voorrang krijgen. Kees moest wachten tot 5uur voordat hij op zijn vroegst geholpen werd. Uiteindelijk was het na 7uur 's avonds voordat Kees de operatiekamer vanhet ziekenhuis inging. De wond aan zijn elleboog was te vuil en zo diep dat deze onder Narcose schoongespoeld moest worden.  Om 10:30 kon hij het ziekenhuis verlaten en terug naar huis rijden, met een arm in het gips en nog steeds in zijn TC Stein shirt wat door bloed en vuil enorm vies was geworden maar wat de val geheel zonder scheuren had overleefd.

We wensen Kees beterschap en hopen hem snel weer te zien.

 GPS

Gezien de zwaarte en de afstand van deze rit heeft de B groep besloten zich te beperken tot het vertrouwde 'rondje Lourdesgrot'.Met 5 man gestart hebben we deze rit tot een goed einde gebracht.Op de hoek in Bassenge (vrij snel) al aan de pauze begonnen en het moet gezegd,we hebben ons alle tijd genomen.In een perfect tempo hebben Jack en Jos de rest van de groep weer heelhuids in Stein afgezet.De afstand bedroeg 83 km.

September was niet al te goed begonnen voor een aantal TC-Steiners: Op donderdag had een driedubbele valpartij plaatsgevonden in de B groep en een enkele valpartij in de A groep.  Dus vandaag zou het beter moeten gaan tijdens de tocht "Fantasy Dream". Valpartijen en ook regen bleven ons gelukkig gespaard maar daar was dan ook alles mee gezegd. Wat starte als "Fantasy Dream" leek dit jaar een beetje meer op "Reality Nightmare".

Er vertrokken 12 clubleden en een gastrijder om 9:30 bij Chrit op de oprit en bij het uitrijden van Stein sloot Jan C. nog aan. Nog geen 100 meter verder was het al prijs; Wiel zijn zadel zat los en er bleek een boutje te ontbreken. Omdat we een hechte groep plegen te zijn kreeg Wiel de kans om naar de dichtstbijzijnde Fietshandel te rijden om daar een nieuw boutje te halen. 10 minuten later waren we alsnog onderweg. Vanaf dat moment leek alles goed te gaan maar in Hunnecum was de weg opgebroken en moesten we voor het eerst in de Cyclocross stand. Nadat we de grote weg hadden overgestoken keek Eric zijn banden na en kon ternauwernood een scherp steentje verwijderen voordat de band lek was. Door Retersbeek, Klimmen en Termaar konden we zowaar gewoon doorfietsen maar in Schin op Geul werden we opgehouden door een begrafenisstoet, dit kan natuurlijk gebeuren maar in dit geval was geen zijweggetje beschikbaar en moesten we 10 minuten achter de stoet aanschoffelen voordat we weer konden beginnen te trappen.

In Partij gaf Math V. in iets wat leek op een vlaag van verstandsverbijstering de verkeerde richting aan. We corrigeerden dit snel maar later bleek dat die verstandverbijstering waarschijnlijk een vorm van helderziendheid was geweest. Na Euverum was de weg opgebroken, maar het kleine stukje wat eerst opgebroken was was inmiddels 3 kilometer lang. Wederom in de Cyclocross stand. Een aantal mensen vond het raar dat het hier "geregend" had. Nadere inspectie leerde dat een boer het belangrijk vond om de "stol"weg te veranderen in een regelrechte modderpoel. Dus met stralend weer had de hele groep de fietsen en de kleren helemaal vol modder. Jos J. was de grootste pechvogel: hij kreeg halverwege de opgebroken weg een lekke band en moest zich al lopend op de racefiets schoenen een weg door de modder banen. Wachtend op Jos begon aan het eind natuurlijk iedereen uitvoerig zijn banden te controleren en van steentjes te ontdoen. En terwijl Jos zijn band repareerde wasten Theo en Jos P. hun fiets in een drinkbak voor het vee. Na reparatie wilden we vertrekken maar wederom ontstond oponthoud door een mechanisch defect. Toen we uiteindelijk konden wegrijden hadden Wiel S. besloten om de route in te korten, hij reed via de Loorberg terug. ?Jos J. ontdekte in zijn buitenband een grote scheur en raakte iets achterop, de rest van de groep kwam hier echter pas bij het uitrijden van Teuven achter. Ongelukkigerwijs had Jos een verkeerde afslag genomen en de kon de groep hem niet meer vinden.

In Belgie aangekomen zou het allemaal beter moeten gaan maar boven op het Plateau tussen Henri Chapelle en Hagelstein werd hard doorgereden onder andere door Marcel, die als gevolg zelf kramp kreeg en anderen hadden ook dit niet direct in de gaten. Op zich was dit geen probleem omdat vanuit Hagelstein het eigenlijk een lange afdaling is naar de Pauzeplaats in 's Gravensvoeren. Helaas lag onze, overigens prachtige, pauzeplaats enigszins verdekt opgesteld waardoor Marcel en Bert (die bij hem was gebleven) er met een hoog tempo langs door reden. Gelukkig vonden zij iets later de B ploeg die pauze vierden in Withuis. 

Na de Pauze kwam hierdoor in Withuis de hele groep weer samen en konden we eindelijk naar huis rijden. In Kasen troffen wij echter een boer met een tractor en de breedste aanhangwagen van zuid Limburg die het belangrijk vond om tot boven op de Snijdersberg voor ons te blijven rijden. 

Uiteindelijk thuis gekomen moeten we concluderen dat we leukere fietstochten hebben gemaakt maar dit is toch altijd nog veel beter dan de valpartijen van afgelopen Donderdag.

GPS

De B groep is met 3 man gestart voor deze tocht.Ook wij hebben op de genoemde 2 plaatsen onze cyclocrosskwaliteiten moeten aanspreken echter, de boer met het watervat is direct na onze doorkomst begonnen met sproeien zodat wij alleen maar een enigszins stoffige fiets konden noteren.Zonder enig probleem verder kunnen fietsen naar de pauzeplaats bij Barry in Withuis. We stonden na onze pauze reeds in de startblokken om de tocht te vervolgen toen er 2 leden van de A groep kwamen binnenwaaien die waren achtergelaten en de route kwijt waren.Samen met hun de pauze nog eens dunnetjes overgedaan.Toen we klaar stonden om te vertrekken passeerde de A groep, doorrijden…..doorrijden….. was daar het motto en we denken dat dit maar beter is ook. Benieuwd wie hier de vetste premie heeft gewonnen! Na enkele kilometers gereden te hebben ontdekte Chrit dat hij zijn bril bij Barry had laten liggen.Chrit kon terugfietsen en wij hebben op ons gemak de natuur kunnen bewonderen.Terug in Stein noteerden we een afstand van 101,5 km.

Ondanks de voorspelde regen stond er 1 man van de A2 groep aan de start om 9:31, 11 personen waren hem als A1 groep voorgegaan en het zou een tijdje, heel wat Regen, Wind en een Schuilpartij in een kapelletje duren voordat de aansluting plaatsvond in een Cafe in Stamproy. Van de A1 groep hadden 3 personen eieren voor hun geld gekozen toen ze de wolken boven zich zagen aangroeien en rechtsomkeer gemaakt.

Vuelta Stamproy from Eric Peters on Vimeo.

Schuilen voor onweer bij boer in Aasterberg na Lekke band van Giel.

Na de Pauze controleerde Math “alle” banden, of er niemand lek had. Helaas had hij een band niet gecontroleerd en duurde de pauze langer als gepland, Jos had lek en Giel speelde voor mecanicien. Net opgewarmd volgde de 2e lekke band, ditmaal van Eric en ook die werd gerepareerd. Weer 2 minuten verder reed Jos voor de 2e maal lek, Giel speelde wederom voor mecanicien al was er wel wat constarnatie onstaan, het was niet meer duidelijk welke van de overgebleven banden niet lek was.

Het weer had zich inmiddels behoudens de wind hersteld en in hoog tempo werd terug naar Stein gekoerst, op een gegeven moment ontbrak er echter weer een persoon en dit keer was het Giel zelf die lek reed de teller stond op 4. De timing van deze lekke band was onfortuinlijk want de wolken die naderden waren zwarter dan onszelf en nog voordat de reparatie voltooid was barste de hel los. We mochten ons gelukkig prijzen dat een boer in Aasterberg voor ons de poort opende waardoor we onder zijn afdak op de binnenplaats konden schuilen. Dat zijn hond, een Ierse Wolfshond, aan de ketting lag kwam ons ook niet verkeer uit. Nadat het wat gekalmeerd was reden we terug naar huis alwaar we doorweekt en verkleumd arriveerden.

90 km, vrijwel geheel door Nederlands Limburg: het lijkt niet zoveel voor te stellen. Als je dan wat beter naar de route kijkt dan zie je dat er 5 beklimmingen in zitten die in Nederland tot de zwaarste klimmen behoren en allemaal meer dan 2km lang zijn: Schweiberg, Carmerig West, Meelenbroek (Pas van Wolfhaag), Vaalserberg zuid west en Eyserweg. Deze samen zorgen ervoor dat deze rit qua intensiteit zelfs dicht in de buurt van een rondje Banneux komt.

De weersvoorspellingen waren veelbelovend en uiteindelijk was het weer dat ook. Een stevig zonnetje en een temperatuur net boven de 20 graden, wat wil de fietser nog meer?

De B groep was met 5 man vertrokken op een alternatieve route en 15 minuten later vertrok de A groep met 16 man. Vanwege werkverplichtingen draaide Hub W. met zijn Gastrijder na de Schweiberg af en Raymond had besloten om niet te pauzeren, de resterende 13 rijders bleven bij elkaar. Math V. leek topvorm te hebben en had blijkbaar een geheime afspraak met Bert gemaakt, hij stuurde aan het begin van menig klim Bert vooruit (wetende dat deze dat niet tot de top ging volhouden) en sloop vervolgens in de 2e groep mee om tegen het einde van de klim als eerste of bij de eersten boven te komen. 

Ondanks het zware parcours hadden een paar rijders met wat mindere vorm of wat minder kilometers toch besloten om mee te gaan. Maar de verschillen werden nergens groot en boven op elke top werd keurig gewacht totdat de groep bij elkaar was. 

Vlak voor de pauze passeerden we nog een weggetje waar onlangs een wereldrecord poging split strooien was geweest. Daarna werd gepauzeerd op het terras in Holset, waar het goed toeven was.

Na de pauze werd het tempo langzaam opgevoerd en na de beklimming van de Eyserweg leek dit niet meer onder de 40km/u te komen. 

Totala afstand: 91km, 27,8km/u gemmideld en 957 hoogte meters.

GPS gegevens van de rit

De B groep is met 5 man vertrokken voor een alternatieve tocht via 3 Sluizen.Onderweg zijn nog 2 oud coureurs aangesloten,die we na twee lekke banden op hun verzoek in de buurt van Thorn hebben achtergelaten.Vlak voor Thorn heeft Hub eveneens lek gereden.In een strak tempo zijn we verder gereden naar Aldeneik waar we in "De Sjeiven Dorpel" onze pauze hebben genomen.Via het bospad en langs het kanaal zijn we richting Stein gereden.In Kotem aangekomen was de roep van de Ponderosa zo sterk dat we niet konden weerstaan en voor 1 pint het terras bezochten.Na de eerste versnapering kregen we gezelschap van 3 leden van de A groep en gezien de gezelligheid is het niet bij die ene pint gebleven.Eigenlijk wisten we dat al op voorhand ! Desondanks, of ondanks alles hebben we toch 90 km.afgelegd tegen een gemiddelde van 29 kmh.