Na een frisse nacht liet de zon zichvanmorgen van haar beste kant zien en zorgde zowaar voor een vleugje lente. Samen met een kalme wind leverde dit prettige omstandigheden op voor een ritje met de fiets. Maar toch zijn het nog steeds dezelfde mannen die elke zaterdag acte de presence geven. Jos, Eric, Peter , John, Gied, Jo, Peet ,Jan zijn grofweg vaste prik. Vandaag was ook Peter C. met zijn mtb present. Uitzieken kun je ook op de fiets is zijn motto.
Vanwege een haperende body moest Marcel al snel rechtsomkeer maken. De overige negen trokken in een prettig tempo zuidwaarts langs de belgische Zuidwillemsvaart. Tot in Lanaken bepaalden Eric en Peter S. het tempo . Vanaf Lanaken ging het in gestrekte draf met zoevende bandjes op lekker lopend asfalt langs het kanaal tot in Kanne.
Via Eben-Emael bereikten we het Jekerdal waar we op smalle weggetjes kwamen. Een beetje slingerend, een beetje op en af. Daarna werd het zoeken richting lourdesgrot. Vanaf daar liep het langzaam bergop. We konden nog net het duo van de oude glorie voor ons zien rijden. Nadat enkelen, zoals gebruikelijk , de afslag rechtsaf hadden gemist bereikten we de zwaarste hindernis van de dag. Hier testte Eric of hij al Marmotte benen had waardoor zich een drietal afscheidde van de groep. Nadat alle troepen weer verzameld waren liep het weer voornamelijk bergaf. Vanaf hier werd het zoeken naar de juiste afslagen. Totdat we plotseling geconfronteerd werden met een wegafsluiting. We namen de gok om via een landweg weer snel op asfalt uit te komen. Helaas werd de landweg alsmaar slechter en steeds meer waterplassen moesten omzeild worden. Het duurde langer dan verwacht maar uiteindelijk kwamen we weer op de juiste route. Volgens Jan waren we slechts 30 meter verwijderd geweest van de verharde weg. Volgende keer eerst Jan raadplegen! Iedereen maakte de fiets pratjsvrij waarbij opviel dat de houtworm dit deed met een bananenschil. Hierdoor ging hij in het verdere verloop steeds “gladjes” door de bochten. Richting Alden-Biesen was het weer Peter S die veelvuldig het tempo bepaalde. Daarna was het weer even zoeken naar de juiste route maar uiteindelijk kwamen we bij de koffiepauze. De dame van de bediening had erg veel belangstelling voor het ontblote bovenlijf van Peter C. maar gezien zijn geaardheid was de dame bij voorbaat al kansloos voor eventuele escapades. Na een traktatie van een nog vitale jarige van ongeveer 60 jaar werd de terugweg ingezet.
Opnieuw liet Peter S zich van zijn beste kant zien en deed de nodige kilometers kopwerk. De rest vond het allemaal wel welletjes en niemand had nog veel aspiratie om een handje te helpen. Na wat omzwervingen in Kotem bereikten we Stein. Ik was wel verrast door de gemiddelde snelheid. Door de landwegpassage en het soms zoeken naar de juiste route had ik een lager gemiddelde ingeschat dan de bijna 28 van nu.