Het doel van deze route was eigenlijk controleren of alle leden wel het ritten programma hadden bekeken voor de vergadering. 4 steile klimmetjes en 3 langere minder steil zou normaal gesproken wel tot protest leiden, in ieder geval tot een tijdelijke overloop van A naar B ploeg waar vandaag een rondje Val Dieu op het programma stond. Maar dat was niet het geval, sterker nog ondanks de route, de heel sterke wind en regendreiging stonden er gewoon 13 A leden waaronder een gastrijder aan de start. De B ploeg ging met 5 personen van start.
De wegen op deze rit vormen een combinatie van de Amstel Gold Race en de Ronde van Vlaanderen.
De a ploeg kwam wat moeilijk op gang, er waren in het begin erg veel auto’s op de weg waardoor we een paar keer moeten stoppen, op verschillende plaatsen reden we door glas en ter hoogte van de Makado in Beek had onze gastrijder al een lekke band. Daarna stond de Sweikhuizerberg op het programma welke al door een aantal leden pas de eerste keer werd beklommen.
Voor de Keuteberg schakelde de Houtworm ineens naar het binnenblad, wat nog bleek te functioneren ook. Als tegenprestatie besloot John besloten om met een zo groot mogelijk verzet te omhoog te rijden. Hij hd zijn kunnen misschien een beetje overschat maar durfde in de klim niet meer terug te schakelen waardoor zijn beklimming een beetje weg had van het duel Winnen – v/d Velde op de Joux Plane. Ralph zijn electronishce schakeling werkte ook niet helemaal mee.
Ook de Koning van Spanje werd door meerdere leden voor de eerste keer bedwongen. Ondanks de meerdere heel steile beklimmingen bleek de enige plaats waar iemand echt gelost werd het stuk tussen top Koning van Spanje tot te afdaling van de Loorberg en dat kwam door de sterke tegenwind welke slopender bleek te zijn dan de beklimmingen. Marcel was inmiddels (gepland)afgezwaaid. En na de beklimming van de Planckstraat en afdaling van Crindeal moest Gied vanwege andere verplichtingen ook richting thuis. Peter S. had inmiddels zo de P van de beklimmingen dat hij rechtstreeks richting pauze plaats reed terwijl de rest de naamgever van deze route ging beklimmen, ook een klim met stukken boven de 15%.
Na de pauze stonden alleen nog de Hallembaye en de Slingerberg in Kanne op het programma. Omdat de harde wind inmiddels in onze rug stond te blazen wilde de Houtworm zijn tijd op de Hallembaye gaan aanscherpen, omdat het zo een rechte weg is konden de andere overgebleven leden het visuele spektakel van zo een poging nu eens live meemaken. Helaas voor Peet stopt hij te vroeg met trappen.
De laatste helling, Slingerberg, werd vanuit 3 verschillende wegen gestart. Het is weliswaar geen echte Vlaamse kasseiberg maar het wegdek is nog moeilijker te berijden dan sommige van die kasseiklimmetjes. Ook heeft deze berg John ernstig van de wijs gebracht want het was dit jaar voor het eerst dat hij niet aan het eind van de rit nog een stuk doorreed naar Geulle om de Slingerberg aldaar nog te beklimmen.
Over smalle vlamse weggetjes werd van hieruit richting Albertkanaal gereden. Het tempo werd door de rugwind wat opgevoerd zodat we toch nog met 26,5km/u gemiddeld thuiskwamen.