De route voor de 2e rit naar Banneux dit jaar werd grotendeels live uitgestippeld door Jos H. Hij smokkelde er wat meer kilometers bij dan normaal maar de iedereen vond het een mooiere route dan normaal. Gied maakte dit allemaal niet meer mee want die had in Visé al besloten niet de hele route te rijden. Op de heenweg wist Jos ons te verassen met de Cote de Drolenval, een van de meest venijnige klimmetjes in de Ardennen. Gelukkig voor ons bedwongen we deze helling in de bergaf richting want andersom had het gegarandeerd tot een vloek opera geleid. De Trassenter klim werd deze keer van de Noord kant bedwongen, voor velen ook een eerste keer.
De pauze werd zoals gewoonlijk bij de bakker in Tancremont genuttigd maar langzamerhand beginnen de leden te twijfelen aan de kwaliteit van hun rijstevla’s. Waar vorige keer Tino met maagkrampen naar huis moest rijden was deze keer Eric aan de beurt. Maar of dat helemaal de schuld is van de vlaai is niet duidelijk aangezien hij de hele dag al met 30 slagen hr per minuut rondreed. Op de terugweg had Jos voor ons ook een alternatieve klim vanuit het dal van Pepinster in petto. Via Cornesse maar niet via de steile Cote de Cornesse en ook dit was voor de meesten een premiere.
Gedurende de hele rit werd er een constant rustig tempo gereden en zelfs de meeste hellingen werden en-groupe genomen. Alles leek voor iedereen eigenlijk heel voorspoedig te gaan. In Weert was er echter een klein zwart/geel gestreept vliegend dier wat hier binnen een fractie van een seconde een einde aan maakte. Ondergetekende kreeg de angel van het dier net nog in zijn lip (gelukkig niet in de mond) en heel snel begon de boel erg dik te worden. Een anti allergie pilletje en een mislukt huis tuin en keuken middeltje later besloten we maar snel naar huis te rijden. In Stein had Gerrit een tweede allergie pilletje voor me en na wat neutraliseren met Aspirine en lang koelen met ijs was tegen de avond het grootste gedeelte van de zwelling verdwenen.
Bij het vertrek van de groep “Oude Glorie” wel een erg grote verassing voor het Rondje Lourdes Grot. Er waren namelijk 7 leden en 4 gastrijders aanwezig die alle 4 oud leden bleken te zijn.
Het waren de broers Hub en John, Giel B. en Chrit G. De gemiddelde leeftijd van deze 4 bedraagt 72 jaar. Vooral de aanwezigheid van Chrit G. was een verrassing. Hij heeft namelijk 2 jaar niet meer gefietst en is nu 26 kg lichter bezig aan een comeback.
De manier waarop er wordt gereden in deze groep heeft waarschijnlijk positieve signalen afgegeven in het Steinse, met deze opkomst tot gevolg. Een van de oud leden gaf zelfs aan de hij zijn lidmaatschap niet had opgezegd als deze groep c.q. deze manier van fietsen eerder was ingevoerd. We hopen maar dat er geen Nationale of internationale aandacht komt, want dat kan het karakter van deze groep alleen maar verstoren. Met navigator Math op kop werd er vertrokken voor het Rondje Lourdesgrot. Er werd goed nagedacht over het te volgen parcours. We bleven aan de oostzijde van het Albertkanaal richting Kanne, want daar was er schaduw en de hoge dijk zorgde er tevens voor dat de oostenwind bijna niet voelbaar was. Ook in Eben Emael werd gekozen om niet de grote weg te volgen die wat op en af gaat, maar werd de vlakke weg binnendoor genomen. Bij de enige beklimming bij de Lourdesgrot namen de jonge honden Natascha, Manuel en Ralph het voortouw. Boven werd er keurig gewacht, ook op de gastrijders. Op de betonplaten voor Mopertingen was afgelopen winter een plaat verschoven en stond 5 cm hoger dan de andere plaat.
Het gevolg was 2 lekke banden tegelijkertijd. Onze dame werd keurig geholpen bij het omleggen van de lekke band. Er werd gestopt bij Johnny de Boxer. Hier wachtten ons nog 2 verassingen. De 1e was dat Gied ineens kwam opdagen. Hij had de A-groep bij Vise verlaten en pauzeerde mee om ook deel 2 van de rit mee te rijden. De 2e verassing was het opduiken van Johnny de Boxer zelf. Hij herkende ons direct en raakte in een geanimeerd gesprek met nestor Chrit. Er was ook nog een heerlijke calorierijke wafel voor iedereen. Na de pauze hadden Math en Jan nog even overleg over de te volgen route. De vraag was terug langs de Ziebeek of langs de Duivelsberg. Het verschil in lengte is ongeveer 5 km. Er werd gekozen voor de Duivelsberg. Natasche en Manuel gingen op kop rijden. Ze werden 1 keer gevraagd om iets rustiger te rijden, maar verder deden zij het goed. Volgende keer mogen zij weer het initiatief nemen op de terugweg om de Oudjes uit de wind te zetten. Na 81 km., 380 hm. en gemiddelde snelheid van 26,5 km. kwam de groep voldaan terug in Stein.
Een aantal leden van deze groep hebben aangegeven dat ze dit jaar nog een keer op zaterdag – in een aangepast – tempo naar Banneux willen fietsen. Math V, zal hiervoor het initiatief nemen en Jan zal er voor zorgen dat dit tijdig – liefst 3 dagen voor de zaterdagrit – wordt gecommuniceerd via onze Weblog.!!