Crit en Giel waren al lang aan hun eigen Etappe du Lac begonnen via Bokrijk toen 12 man (waaronder 1 gastrenner) aan het vertrek stonden, voor deze toch vrij zware tocht. Was wel even vreemd opkijken maar blij verrast toe…..
In Valkenburg was het pechduiveltje reeds aanwezig in de vorm van een buitenband van Eric waarop hij deze tocht niet kon vervolgen. Doch Jean Habets in Schin op Geul bracht redding in de vorm van een nieuwe band. Stephan was inmiddels al doorgereden omdat hij vroeg terug moest zijn.
Vanaf Mechelen richting Vijlen, Vaalsbroek, Gemmenich doemden de eerste beklimingen op hetgeen resulteerde in diverse geloste coureurs. Dave, die na zijn blessure, aan een serieuze come-back bezig is, bleef hier al definitief achter.
Boven op Vaals/Gemmenich besloten vier andere deelnemers om toch ook maar pas op de plaats te maken en een andere/kortere route richting huiswaarts te kiezen. Hierdoor kwam voor de overgebleven zes dapperen het podium natuurlijk wel heel erg dichtbij, maar er lag nog een lange en zware weg voor de boeg. Voor deze zes verliep de rit tot Eupen voorspoedig op ’n kleine “umleitung” na in Eynatten, waarna de pitsstop in “onze” lunchroom toch wel welkom was. In de afdaling langs het stuwmeer raakten we Gerrit even kwijt maar deze vervoegde zich in de lunchroom weer bij ons. Eveneens in deze afdaling kwamen we nog een grote groep lotgenoten van de Meule uit Stein tegen. Tijdens de pauze werd besloten om niet via Limbourg terug te rijden i.v.m. de wegwerkzaamheden bij Henri Chapelle, doch de route te vervolgen via Membach en daarna Welkenraedt. Dit verliep eveneens vlekkeloos en aldaar hebben we, i.v.m. vorengenoemde werkzaamheden, de afdaling (ruim 6 Km!!! wat ’n opluchting) naar Remersdaal/Teuven genomen en in Teuven links omhoog naar het Rode Bos onze oorspronkelijke route weer opgepakt.
Via Planckgas, Terlinden, Margraten etc. arriveerde het zestal, moe maar voldaan, na ’n rit van ongeveer 130 Km. tegen half vier in Stein.