Categorie: Uncategorized

De Meinweg route werd dit jaar inderdaad weer Traditioneel gereden, wat zoveel betekend als niet weten hoe de route exact loopt. Ondergetekende had zijn Garmin defect en alle andere “high end” Garmin rijders zijn nog steeds niet in staat een route te volgen op hun Garmin. Hierdoor had alleen Rob met zijn “low end” Garmin de bedoelde route in beeld. Low end betekend in dit geval dat de Garmin iets langzamer is waardoor je af en toe te laat ziet dat er een afslag is. Dit had weer tot gevolg dat andere de route niet vertrouwden en dus besloten maar een andere Meinweg route te rijden dan de oorspronkelijke geplande.

Rob hield zich echter keurig als aan de route en kon daardoor als enige mediterend langs het Maharashi complex rijden, hij kreeg als dank daarvoor een plekje helemaal alleen voor zichzelf op het terras in Herkenbosch  De anderen zaten het tegenover gestelde van mediteren te doen bij de Dalheimer Mühle.  Een hele omweg door dorpjes was er gereden om bij dit terras te komen terwijl de kaart laat zien dat de oorspronkelijke geplande route door het Meinweg park slechts 100m en een onverhard weggetje van het terras verwijderd is. Waarschijnlijk goed om voor volgende jaren te herinneren.

Rob besloot de rest op te wachten, die reden vervolgens door een carré boerderij verder om vervolgens weer op de juiste route te komen.

Na Echt werd er bewust weer iets afgeweken van de route waardoor veel leden weer een paar nieuwe weggetjes vlak in de buurt van thuis konden ontdekken.

Klik hier voor de 2 routes naast elkaar!

Alweer veel te koud en met veel teveel wind en ook weer werd er regen voorspelt, maar dit was pas laat op de middag.

Dus stonden er 15 personen bij Chrit klaar voor de start waarvan er 9 richting Banneux vertrokken.  Maar de oorspronkelijk geplande route werd slechts gedeeltelijk gevolgd, dit vanwege de Toertocht Limburgs Mooiste die bijna alle wegen in het Heuvelland bezet en vanwege de wind werd op de heenweg een wind-luwe route gekozen.

Op de paaltjesweg zorgde een Rubensiaanse dame nog voor consternatie door ons zo maar dol enthousiast te begroeten, met name Ralph was compleet van slag. Na de vlakke aanloop begon in Dahlem het echte werk met de Kasseiberg rond de kerk. De lange meestal veredelde vals-platte klimmen zijn voor iedereen te doen maar langzaam trekken ze toch de energie uit de benen (van de meesten althans) daarom leek het of er door sommigen enigszins op reserve werd gereden. Voor de laatste afdaling voor de pauze waren er nog wat sanitaire stops waardoor we even Peter Smits kwijt waren. Omdat er echter in deze afdaling al jaren ergens aan de weg wordt gewerkt kwamen we door een stoplicht weer bij elkaar.

Pas in Nessonveaux bij de beklimming van de Trassenter NW werd er gas gegeven maar het immer slechter wordende asfalt maakt deze klim er niet makkelijker op.  Het trio bestaande uit 2 klimgeiten en een Turbo Diesel was bij deze (en alle andere) klim als eerste boven. De rest volgde op gepaste afstand. Peter Smits had nog tijdelijk kop getrokken bij een Trio Profs van Roompot Orange maar of hij hier een vergoeding voor heeft gekregen is niet bekend.

In Banneux werden er nog wat kaarsen ingeslagen terwijl het grootste gedeelte van de groep snelde naar de bakker om zeker te zijn dat er plaats was om te zitten. Hier werden de koolhydraten op de gebruikelijke manier aangevuld.

De Walen in de regio zijn waarschijnlijk nog bezig met het naspelen van een van de 2 wereldoorlogen want in de afdaling naar Pepinster was een soort loopgraf gegraven dwarse over de hele rijbaan, maar wonder boven wonder leidde dit niet tot lekke banden of spaakbreuk.

Na de Pittige Cornesse begonnen de benen wat leeg te lopen bij sommige en toen Jos H. vervolgens zijn 12 cylinder Turbo Diesel motor aanzette en de Cruise Control op 40km/u instelde bleef er voor de rest niet veel meer over dan maar in het wiel te gaan zitten.

Bijna terug in Withuis begon de lucht er heel dreigend uit te zien en in Maastricht konden we de regen zelfs uit de wolken zien stromen. Desondanks reden we nooit echt door de regen. De weg was wel erg nat dus spatte het water van onder en de fietsen moesten gepoetst worden. Gied en Valverde hadden een kortere, makkelijkere terugweg gekozen en Gied haalden we in Bunde in terwijl Valverde net voor ons in Elsloo was.

De Groep oude Glorie vertrok met 1 dame en 5 heren voor het klassieke Rondje Bokrijk. Jan C. dacht dat de weg nog was opgebroken bij de autowegbrug bij de Cortenbachstraat en reed de groep tegemoet via de Diepenbeekstraat. Hierdoor was hij wel te vroeg!!! Met Math en Marcel op kop werd gestart richting As. Na de (voormalige ) paaltjesweg richting Hengelhoef kwam René ons vertellen dat hij tot 3 uur ‘s nachts een vervangende route “Bokrijk maar dan anders” had uitgezet. Hij had het zo uitgekiend dat alle paaltjes die zijn weggehaald op de “paaltjesweg” weer terug zouden komen op de nieuwe route. We reden voortdurend door het bos waar de paden nog ietsjes nat waren. Degenen die nog niet de fiets heeft gepoetst, kunnen deze morgenvroeg voor 7 uur bij René brengen. dan wordt hij gepoetst. Onze enige routekenner zonder navigatie, Math V., zei meermaals: dit is nooit richting Bokrijk!! Plotseling, na 40 km kneep René in de remmen en waren we op de pauzeplaats waar een Italiaanse eigenaar de bistro beheert. Zonder te dralen werd bij een temperatuur van 11 graden Celsius op het terras plaatsgenomen. Dit was weliswaar overdekt en beschermd door zijwanden, maar de wind deed toch zijn werk en prettig was anders. Niemand wist precies waar we waren. Bij navraag bleek dat we in Houthalen waren en 1 km verder de gemeentegrens van Zolder lag. Het racecircuit in Zolder was ongeveer 9 km. Jan gaf nog een voorzetje aan onze reisleider René om via het circuit en dan met de wind in de `vot` langs het Albertkanaal huiswaarts te fietsen. Maar René had niet voor niets de halve nacht gebrainstormd en was niet te vermurwen. Omdat we allemaal nieuwsgierig waren wanneer we Bokrijk zouden aandoen, zijn we weer met René op kop vertrokken.  Er was bijna een aanrijding tussen de remmende Dave en de achterop komende Manuel, maar het liep gelukkig goed af en de Engelse vloeken van Dave verstaan we toch niet. Weer was het Math die na een 10/tal kilometer concludeerde dat we op het lange fietspad door de bos zaten, wat we normaal naar Zolder rijden, maar dan in de omgekeerde richting. Dat klopte, want ineens waren we op de splitsing waar normaal wordt gekozen voor richting Bokrijk of richting Zolder. Ook hier koos René weer een andere route richting Hengelhoef-As-Maasmechelen. Er was wel een bijna botsing tussen onze groep en een groep “zondagsfietsers” op gewone fietsen. die in een onoverzichtelijke bocht met zijn tweeën  vrolijk keuvelend naast elkaar reden. We kwamen met de schrik vrij. De lucht werd wel steeds zwarter en Jan suggereerde dat het wel eens kon gaan regenen. Maar weer zei René resoluut: het gaat niet regenen!! Omdat René ons vlekkeloos over het “andere Rondje Bokrijk” had geloodst geloofde Jan hem onvoorwaardelijk en besloot de 100 km vol te maken. Als schrijver van dit verhaal kan ik vertellen dat het op de dijk bij Uikhoven aardedonker werd en ik “gas”heb gegeven en net thuis kwam toen de 1e druppels vielen.

Voor de 9e keer dit jaar voorspelde de buienradar buien waardoor Gied met zijn mountainbike verscheen. Hierdoor leek hij als enige de B groep te gaan vormen maar op het laatste moment sloot Rene toch nog bij hem aan.

De 13 anderen hadden de juiste beslissing genomen door de buienradar te negeren en vertrokken voor het bekende klassieke rondje Visé Aubel. Marcel had zich vooraf grote zorgen gemaakt of hij het deze rit wel kon volgen. Maar dat was niet nodig geweest, de gebruikelijke matadoren hielden zich koest waardoor er in een rustig tempo richting Argenteau werd gereden en eigenlijk alleen op de bergjes een beetje doorgereden werd.

Wel moet er iets aan de route worden gedaan, met name het traject langs het Albert kanaal is zo gevaarlijk dat er wederom een valpartij te melden was, ondanks dat de rest van de groep héél langzaam bleef reden kwam Jos toch tijdens ene sanitaire stop in de struiken ten val. Gelukkig had hij zijn helm op anders waren de gevolgen (natte broek?) wellicht niet te overzien.

Alleen Jo reed in Mortier de verkeerde route waardoor zijn tocht iets korter uitviel.

In Aubel zat een afsplitsing van de B ploeg op ons te wachten en zij riepen ons naar het juiste terras, hierdoor hebben we gelukkig niet onnodig 200 meter moeten omrijden naar het gebruikelijke terras in Aubel, wat gesloten was/is.

Thuis gekomen zat iedereen en nog redelijk frisjes bij, en het werd ook frisser want de door Jan aangekondigde regen kwam aardig dichterbij. We hadden geen 5 minuten langer op het terras moeten zitten want toen ondergetekende 1 minuut binnen was begon het te regenenen.

Maart Roert zijn Staart en April doet wat hij wil, beide doen ze dat blijkbaar in Mei want vandaag was er wederom veel wind en koude temperaturen rond de 10 graden. De buienradar voorspelde ook nog regen en dus koos Gied eieren voor zijn geld en ging op de MTB een rondje rijden.

Van de groep Oude Glorie was verder niemand te zien dus besloot Natascha maar met de 9 heren mee te rijden met de rit van de A ploeg. Het rondje van Raymond verliep verder zonder incidenten behalve dat Rob 20 minuten later ook aan de rit begon en probeerde in zijn eentje de rest in te halen. Als hij zich niet verreden had was dat wellicht nog net voor de pauze gelukt, hij voegde zich echter bij de pauzeplaats bij de groep net nadat Timo en Groove Garden Boys doorgereden waren.

De pauze plaats was officieel gesloten maar aangezien we al 5 minuten binnen zaten voordat de eigenaresse ons opmerkte besloot deze toch maar koffie voor ons te maken.

Na de pauze leek het nog kouder geworden dus werd er redelijk doorgetrapt om de temperatuur op peil te houden.

Klik hier voor de replay van Rob zijn achtervolgingstocht!

Het doel van deze route was eigenlijk controleren of alle leden wel het ritten programma hadden bekeken voor de vergadering. 4 steile klimmetjes en 3 langere minder steil zou normaal gesproken wel tot protest leiden, in ieder geval tot een tijdelijke overloop van A naar B ploeg waar vandaag een rondje Val Dieu op het programma stond. Maar dat was niet het geval, sterker nog ondanks de route, de heel sterke wind en regendreiging stonden er gewoon 13 A leden waaronder een gastrijder aan de start. De B ploeg ging met 5 personen van start.

De wegen op deze rit vormen een combinatie van de Amstel Gold Race en de Ronde van Vlaanderen.

De a ploeg kwam wat moeilijk op gang, er waren in het begin erg veel auto’s op de weg waardoor we een paar keer moeten stoppen, op verschillende plaatsen reden we door glas en ter hoogte van de Makado in Beek had onze gastrijder al een lekke band. Daarna stond de Sweikhuizerberg op het programma welke al door een aantal leden pas de eerste keer werd beklommen.

Voor de Keuteberg schakelde de Houtworm ineens naar het binnenblad, wat nog bleek te functioneren ook. Als tegenprestatie besloot John besloten om met een zo groot mogelijk verzet te omhoog te rijden. Hij hd zijn kunnen misschien een beetje overschat maar durfde in de klim niet meer terug te schakelen waardoor zijn beklimming een beetje weg had van het duel Winnen – v/d Velde op de Joux Plane. Ralph zijn electronishce schakeling werkte ook niet helemaal mee.

Ook de Koning van Spanje werd door meerdere leden voor de eerste keer bedwongen. Ondanks de meerdere heel steile beklimmingen bleek de enige plaats waar iemand echt gelost werd het stuk tussen top Koning van Spanje tot te afdaling van de Loorberg en dat kwam door de sterke tegenwind welke slopender bleek te zijn dan de beklimmingen. Marcel was inmiddels (gepland)afgezwaaid. En na de beklimming van de Planckstraat en afdaling van Crindeal moest Gied vanwege andere verplichtingen ook richting thuis.  Peter S. had inmiddels zo de P van de beklimmingen dat hij rechtstreeks richting pauze plaats reed terwijl de rest de naamgever van deze route ging beklimmen, ook een klim met stukken boven de 15%.

Na de pauze stonden alleen nog de Hallembaye en de Slingerberg in Kanne op het programma. Omdat de harde wind inmiddels in onze rug stond te blazen wilde de Houtworm zijn tijd op de Hallembaye gaan aanscherpen, omdat het zo een rechte weg is konden de andere overgebleven leden het visuele spektakel van zo een poging nu eens live meemaken. Helaas voor Peet stopt hij te vroeg met trappen.

De laatste helling, Slingerberg, werd vanuit 3 verschillende wegen gestart. Het is weliswaar geen echte Vlaamse kasseiberg maar het wegdek is nog moeilijker te berijden dan sommige van die kasseiklimmetjes. Ook heeft deze berg John ernstig van de wijs gebracht want het was dit jaar voor het eerst dat hij niet aan het eind van de rit nog een stuk doorreed naar Geulle om de Slingerberg aldaar nog te beklimmen.

Over smalle vlamse weggetjes werd van hieruit richting Albertkanaal gereden. Het tempo werd door de rugwind wat opgevoerd zodat we toch nog met 26,5km/u gemiddeld thuiskwamen.

7 luitenanten stonden bij Chrit op de oprit om Duitsland binnen te vallen. 1 ervan(John) was zo bruin teruggekomen van vakantie dat sommige in veronderstelling waren dat het 5 dec was. Omdat andere leden her en der verspreid over Europa op trainingskamp waren werd er maar vertrokken. In een lekker tempo werd er richting Vetschau gefietst, druk babbelend werd zelfs het centrum van Heerlen nog ff meegenomen en moest er later gezocht worden hoe je van Kerkrade het snelst in Horbach kon komen. Via het prachtige uitzicht in Vetschau werd er naar het drielandenpunt gekoerst alwaar John en Valverde er onder aan de voet als een speer vandoor gingen om vervolgens ondergetekende nog 3 maal voorbij te komen.Peter S reed op de neukelerweg lek(waarbij Jan C zich afvroeg of hij lek had of een leegloper en waar Peter S antwoorde dat een lekke band altijd leeg loopt). Na de 2 consumpties in Mechelen te hebben genuttigd werd er als een locomotief huiswaarts gestoomd. In Valkenburg werden de remmen nog ff getest door een plotseling overstekende oma en haar 3 kleinkinderen! Toch nog heelhuids thuisgekomen van een mooie Vaalserturm met bijna 28 km/u gemiddeld.

In veband met de 20000 toerrijders die op zowat alle Limburgse wegen rondreden gingen de rondjes van zowel de A als B ploeg voornamelijk door Belgie. En vanwege een strak blauwe hemel was de opkomst weer eens groot. 6 personen B ploeg, 12 Personen A ploeg en nog gebelgiëzeerd lid wat zich tussen Maasmechelen en As bij de A ploeg voerde.

Maar weer was er een koude noordoosten wind die zowel de gevoelstemperatuur alsook het fietsen zelf veel minder aangenaam maakte dan de blauwe lucht en stralende zon deed vermoeden.

De B ploeg reed over Alden Biesen en kon bij het voormalig Johnny de Bokser terras in de zon en uit de wind van de Pauze geniete.

De A ploeg ging naar Zolder waarbij de heenweg heel gemoedelijk ging en waar een aantal mensen pas tijdens de pauze zich realiseerde dat er toch een behoorlijk tempo was gereden.

In Zonhoven reed Gerrit door een put met als gevolg een lekke band. Het repareren van deze band duurde veel langer dan normaal omdat het wiel niet meer goed recht in de fiets ging. Er bleek een slag in te zitten.

De gebruikelijke recordpogingen op de Sterrewacht Heuvel in Zolder stranden om dat de wind hier vol tegen stond.

Nadat de Sporthal in Diepenbeek eerst gemist werd, splitste zich de groep in een gedeelte wat snel thuis moest of wilde zijn (en iemand die 150km wilde fietsen) en anderen die graag in de volle zon op het terras wilden genieten. De anderen waren al in Kotem toen de rest weer begon te rijden.

Daarna tegen de wind in, achter Jos Heuts, terug naar huis waarbij op een gegeven moment toch wat mensen moest afhaken. Gerrit reed vervolgens weer lek waarbij dit nu werd veroorzaakt omdat de velg bij het eerste lek al gescheurd was, dubbele pech voor Gerrit. Eric stelde nog voor om de band te repareren met een Decathlon lek reparatie spuitbus, maar dit deed niet meer dan overal plakkerige schuim op knoeien. Peet, Gied en Jan waren al doorgereden naar huis.

In Maasmechelen bleek de tube van Eric ook nog een lek te vertonen maar deze liep zo langzaam leeg dat na 1 keer bijpompen toch gewoon naar huis gereden kon worden.

Bij de volgende link kunnen de rittjes nog eens nagereden worden.

Na een paar mooie dagen was het weer vandaag toch weer slechter en ook was er regen voorspeld.

Dit weerhield 10 B rijders en 8 A rijders er niet van om bij Chrit op de oprit klaar te staan. Chrit zelf vond het weer toch te dreigend en ging in vol tenue weer naar binnen. De B ploeg vertrok klokslag 9:59 waardoor Jan in de achtervolging moest gaan. Bij de 10 B rijders zaten een aantal normale A rijders die wellicht door de weersvoorspelling waren afgeschrikt.

Er van uitgaand dat we nat zouden worden ging de A ploeg aan de slag voor het rondje over onder andere Ulvend – Sippeneaken en Simpelveld. Met windkracht 4 en 5 vol op kop gebeurde er iets bijzonders de groep ging als een heuse profploeg in ploegentijdrit formatie rijden waardoor het ondanks de fikse tegenwind in de Maasvallei toch nog redelijk liep.

In Maastricht bedacht Piet C. dat zijn omweg richting fitness in Geleen toch wel erg groot begon te worden dus sloeg hij met rugzak en al af. De rest draaide door in ploegentijdrit-formatie. In Eisden even na de lokale “Carrefour D’Arbre” begon het ligt te druppelen. Dit zou nog een paar keer gebeuren tot de Pauze maar echt doorzetten zou de regen niet. Inmiddels was Rob (die om 10u verhinderd was) ook aan zijn persoonlijke achtervolging begonnen.

Tussen Teuven en Homburg leek onze rit meer op Gent-Wevelgem 2015 want er was een grote waaier over de volle breedte van de weg. Gelukkig hadden we net genoeg mensen om de waaier vol te maken zodat niemand in de Chasse Patat terecht kwam.

Gepauzeerd werd er in Mechelen en toen we net onze 2e koffie/thee hadden verslonden kwam Rob binnen. Na de pauze zagen de wolken er nog veel dreigender uit als ervoor. Jo besloot in Wittem om rechtdoor te rijden, wellicht om regen te vermijden. Of dit verstandig was blijft de vraag want op de originele route over Simpelveld en Ubachsberg viel er (ook?) geen druppel regen meer.

Bijna iedereen was vrij afgemat toen we terug in Stein kwamen maar dat weerhield John niet van de drang om toch maar weer een keer de Slingerberg op te rijden.

Volgende week richting Zolder om de grote Amstel Gold Tourtocht drukte te vermijden.

Bekijk hier de ritjes

Voor de eerste keer sinds tijden weer eens zoveel regen dat er niemand aan de start stond. Pas rond kwart voor twaalf dreigde het droger te worden waardoor alleen Rob alsnog het rondje afwerkte.

Volgende week wordt het eindelijk eens wat warmer en kan de temperatuur richting de 20 graden kruipen.

Ondanks een sombere buienradar stonden er toch weer voldoende clubleden klaar voor de klassieke ritjes over Bokrijk of naar Clermont.

Waarschijnlijk is alleen Gied, die  bij de Bokrijk rit al na 15km omdraaide de enige geweest die het droog heef weten te houden. De rest van de B-ploeg heeft de rit grotendeels in de regen gereden en naast het rijden ook nog wat langer van de nattigheid kunnen genieten omdat Manuel 3 keer lek reed met hetzelfde wiel.

De A ploeg reed tegen de sterke wind in richting zuiden en na Rijkholt besloot Raymond om linksomkeer te maken. Ondergetekende nam de tijd om de buienradar nogmaals onderweg te raadplegen en zag dat er nog maar enkele minuten overbleven voor dat de nattigheid zou toeslaan. Het grootste gedeelte van de groep brak daarom in Mesch de rit af en reed via Libeek, Margraten en Valkenburg terug.

Alleen de echte daredevil John wilde de hele rit uitrijden en plakte er nog zomaar 30 km aan vast, chapeau John!

John zijn rit!

Thuisgekomen viel voor de meesten van de A ploeg de regen nog wel mee, het druppelde wel maar voordat het echt hard begon te regenen was iedereen toch wel thuis.

Alle ritten